Waar ben je geboren en opgegroeid?
Ik ben geboren en getogen in Bolsward, in een arbeidersgezin. Mijn vader was timmerman, eerst op de grote vaart, later aan wal. Ik was de tweede van vier meiden. En kon goed met mijn beide ouders, maar ik was wel ‘pappa’s kindje’. Ik wilde dan ook timmervrouw worden, want ik was gek van hout. Maar ik was ook met allerlei andere dingen aan fröbelen – zo begon ik al jong zelf mijn eigen kleding te maken.
Je bent dus in Fryslân geboren en getogen en werkt en woont daar nog steeds. Heb je iets met het Fries en de Friese identiteit?
Ja, ik voel me Friezin. Thuis spraken we Stadsfries en dat is nog steeds de taal waarin ik droom. Wie mij in het Fries aanspreekt, geef ik antwoord in het Fries. Wat ik ook waardevol vind in Fryslân: het gevoel voor mienskip. Samen de schouders eronder zetten, samen problemen oplossen, dat vind ik heel belangrijk, dat is wie ik ben!
Vertel eens iets over je opleiding en je werk
Ik ben altijd creatief geweest en dus wilde ik na de Mavo naar de Kunstacademie, maar dat werd tegengehouden door mijn vader. Toen kwam ik terecht op KVJV, een opleiding voor kinder- en jeugdverzorging in Sneek. Een opleiding met leuke leraren, waar ik veel plezier beleefde aan de creatieve vakken. Ondertussen bleef ik mijn eigen kleding maken en was ik onderdeel van de punkscene in Sneek. Voor mijn opleiding moest ik stage lopen op Maartenswouden in Drachten. Daar zag ik heel erg tegen op: rare mensen, koude gebouwen. Maar die stage heeft mijn leven fundamenteel veranderd. Al op de tweede dag van die stage wist ik: dit is mijn wereld, hier wil ik verder in. Dankzij die stage ben ik in Drachten gaan wonen en heb ik mijn man Peter ontmoet. En ik werk nog steeds in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Tot 2017 bij de opvolger van Maartenswouden, Talant/REIK. Daar heb ik veel opleidingen gevolgd, teams aangestuurd en nieuwe groepen opgezet. In 2017 heb ik ontslag genomen. Tegenwoordig werk ik in Maeykehiem in Sint Nicolaasga als activiteitenbegeleider. Als manager miste ik het contact met de cliënten en ik ben blij dat ik nu weer met de poten in de klei sta.
Wat vind je leuk aan het werken met mensen met een verstandelijke beperking?
Mensen met een verstandelijke beperking zijn puur, echt. Ze zijn wie ze zijn en dat maakt ze bijzonder. Werken met deze mensen is niet altijd gemakkelijk, maar intensief en fijn om te doen. Ik heb daarbij altijd geprobeerd om te werken vanuit het idee: jij bent uniek, jij mag er zijn en laat maar zien wie je bent. En wat ik daar ook geleerd heb: niemand redt het alleen. We moeten samenwerken. Zoals het zo mooi heet: alleen ga je sneller, maar samen bereik je meer. Die levenslessen heb ik ook meegenomen in mijn politieke werk.
Bedankt voor het bruggetje! Wanneer ben je actief geworden in de politiek?
Ik zat altijd al bij GroenLinks en ben ook een paar keer campagneleider geweest. Toen ik in 2017 mijn ontslag nam bij Maartenswouden werd ik benaderd door Piet de Ruiter. Of ik kandidaat wilde zijn voor GroenLinks voor de gemeenteraadsverkiezingen. Dat wilde ik wel. En ik werd met voorkeurstemmen in de raad gekozen.
In 2018 kwam je dus in de gemeenteraad. Hoe kijk je terug op je eerste raadsperiode?
Het begin was niet gemakkelijk. We kregen 2 zetels en Peter en ik waren allebei nieuw en onervaren. Bovendien kan ik slecht tegen negativiteit en gehakketak. En in de raad van Smallingerland kom je dat nog wel eens tegen. Dus ik heb wel moeten wennen. Maar ik heb veel geleerd. Het is heel fijn om dit samen met Peter te doen, want wij vullen elkaar bijna perfect aan. En we hebben ook dingen bereikt. Duurzaamheid is hoger op de agenda gekomen, ook omdat onze Piet als wethouder daar hard aan getrokken heeft. Smallingerland is de 100 ste regenbooggemeente geworden dankzij een motie van ons. Ook wordt er nu dankzij ons gekeken naar de financiering van festival Simmerdeis. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik haal mijn motivatie uit wat we kunnen bereiken. Ik blijf positief en wil samen met Peter in een liefst nog grotere fractie blijven opkomen voor de belangen van de inwoners van Smallingerland. Want zoals ik vaak zeg: iedereen doet ertoe en iedereen doet mee!